مرکز بهداشت شمال غرب تهران

با توجه به شيوع آنفولانزا در کشور و دريافت گزارش هايي مبني بر تجويز و يا مصرف خودسرانه داروهاي گلوکوکورتيکوئيدي به ويژه آمپول دگزامتازون در بيماران مبتلا به آنفولانزا، توجه همکاران محترم جامعه پزشکي را به موارد زير جلب مي نمايد:
 
تمايل به استفاده از داروهاي گلوکوکورتيکوئيدي در درمان بيماري آنفولانزا، به دليل اثرات بالقوه آنها درکاهش التهاب بوده ولي نتايج يک مطالعه علمي، نشان دهنده افزايش خطر مرگ ومير به دنبال استفاده از داروهاي گلوکوکورتيکوئيدي در درمان بيماري آنفولانزا بوده است. بنابراين به علت آسيب هاي همراه با تجويز گلوکوکورتيکوئيدها، اين دسته دارويي نبايد به عنوان درمان کمکي در بيماران مبتلا به آنفولانزا مورد استفاده قرار گيرد، مگر انديکاسيون واضح جداگانه اي جهت تجويز فرآورده هاي گلوکوکورتيکوئيدي در اين بيماران وجود داشته باشد.
 
مصرف طولاني مدت کورتيکواستروئيدها از جمله گلوکوکورتيکوئيدها امکان بروز عفونت هاي ثانويه، فعال شدن عفونت هاي نهفته و مخفي شدن علايم عفونتهاي حاد )از جمله عفونتهاي قارچي( را افزايش مي دهد. همچنين طولاني شدن و تشديد عفونت هاي يروسي و يا محدوديت پاسخ به واکسن هاي کشته شده يا غيرفعال نيز از عوارض اين دسته دارويي مي باشد
 
از جمله عوارض ذکر شده در منابع علمي در اثر مصرف گلوکوکورتيکوئيدها همچون دگزامتازون مي توان به موارد زير اشاره نمود:
نارسايي آدرنال، ضعف و درد عضلاني، تأخير در ترميم زخم ها، پوکي استخوان، شکستگي استخوان، افزايش خطر ابتلا به عفونت ها، عوارض چشمي نظير کاتاراکت، عوارض گوارشي نظير پپتيک اولسر، عوارض عصبي همچون نوروپاتي، تشنج، افسردگي و عوارض پوستي همچون پتشي، اکيموز، هايپر يا هايپوپيگمانتاسيون، آتروفي پوست، سارکوم کاپوزي و آنافيلاکسي. بديهي است مصرف فرآورده هاي دارويي در مواردي به جز انديکاسيون هاي مصوب دارو، صرفاً بيمار را در معرض خطر ابتلا به عوارض دارويي قرار مي دهد، بدون اينکه اثربخشي مفيدي دريافت نموده باشد.