مرکز بهداشت شمال غرب تهران

سخنان برگزيده

* امام رضاعليه السلام: زيارة قبر أبي مثل زيارة قبر الحسين؛



زيارت قبر پدرم، موسى بن جعفرعليه السلام، مانند زيارت قبر حسين‏عليه السلام است.

* روايت شده است: أنّه (الکاظم ‏عليه السلام) کان يبکي من خشية اللّه حتّى‏ تخضلّ لحيته بالدّموع؛

امام کاظم همواره از بيم خدا مى‏گريست، چندان که محاسنش از اشک تر مى‏شد.



* امام کاظم ‏عليه السلام: ثلاثٌ موبقاتٌ: نکث الصّفقة و ترک السّنّة و فراق الجماعة؛



سه چيز تباهى مى‏آورد: پيمان شکنى، رها کردن سنّت و جدا شدن از جماعت.



* امام کاظم ‏عليه السلام: عونک للضّعيف أفضل الصّدقة؛



کمک کردن تو به ناتوان، بهترين صدقه است.



* امام کاظم‏ عليه السلام: لو کان فيکم عدّة أهل بدرٍ لقام قائمنا؛



اگر به تعداد اهل بدر (مؤمن کامل) در ميان شما بود، قائم ما قيام مى‏کرد.



* امام کاظم‏ عليه السلام: ليس منّا من لم يحاسب نفسه في کلّ يومٍ؛



کسى که هر روز خود را ارزيابى نکند، از ما نيست.



* امام کاظم ‏عليه السلام: ما من شى‏ءٍ تراه عيناک إلّا و فيه موعظةٌ؛



در هر چيزى که چشمانت مى‏بيند، موعظه‏اى است.



* امام کاظم ‏عليه السلام: من کفّ غضبه عن النّاس کف ّ اللّه عنه عذاب يوم القيامة؛



هر کس خشم خود را از مردم باز دارد، خداوند عذاب خود را در روز قيامت از او باز مى‏دارد.



* امام کاظم ‏عليه السلام: إذا کان ثلاثةٌ في بيتٍ فلا يتناجى‏ إثنان دون صاحبهما فإنّ ذلک ممّايغمّه؛



هر گاه سه نفر در خانه ‏اى بودند، دو نفرشان با هم نجوا نکنند؛ زيرا نجوا کردن، نفر سوم را ناراحت مى‏کند.



* امام کاظم‏ عليه السلام: إيّاک أن تمنع في طاعة اللّه فتنفق مثليه في معصية اللّه؛



مبادا از خرج کردن در راه طاعت خدا خوددارى کنى، و آن‏گاه دو برابرش را در معصيت خدا خرج کنى.



* امام کاظم ‏عليه السلام: لاتذهب الحشمة بينک و بين أخيک وأبْق منها فإنّ ذهابها ذهاب الحياء؛



مبادا حريم ميان خود و برادرت را (يکسره) از ميان ببرى؛ چيزى از آن باقى بگذار؛ زيرا از ميان رفتن آن، از ميان رفتن شرم و حيا است.



* امام کاظم ‏عليه السلام: أبلغ خيراً و قل خيراً ولا تکن أمّعةً؛

خير برسان و سخن نيک بگو و سست رأى و فرمان‏بر هر کس مباش.

* امام کاظم ‏عليه السلام: المصيبة للصّابر واحدةٌ و للجازع اثنتان؛

مصيبت براى شکيبا يکى است و براى ناشکيبا دوتا.

* امام کاظم‏ عليه السلام: الصّبر على العافية أعظم من الصّبر على البلاء؛

شکيبايى در عافيت بزرگ‏تر است از شکيبايى در بلا.