مرکز بهداشت شمال غرب تهران

السلام عليک يا علي بن موسي الرضا ، ايها الامام شهيد و رئوف ، السلام عليک يا مولي و ابن مولي  ؛ و امّا نحوه ي شهادت آقا : در روايتي از اباصلت آمده است:   «مأمون، امام رضا (ع) را فراخواند و آن حضرت را مجبور کرد از انگور بخورد. آن حضرت به واسطه آن انگور مسموم شد.»

به گزارش فارس، درباره نحوه شهادت امام رضا (ع)، بيشتر عالمان شيعه و همچنين تعداد زيادي از علماي اهل سنت، قائل هستند که آن حضرت مسموم و شهيد شده است. البته درباره عامل شهادت امام هشتم، اختلاف ‌نظرهايي وجود دارد؛ اما قول مشهور اين است که آن حضرت، توسط «مأمون» خليفه عباسي مسموم و به شهادت رسيد.

برخي از علماي اهل سنت بر اين نظرند که مأمون، امام رضا (ع) را مسموم نکرده است و براي اين گفته خود دلائلي هم ذکر مي‌کنند. از جمله آن دلائل اين است که مأمون دختر خود را به همسري امام جواد (ع) درآورد. مأمون به برتري امام رضا (ع) در برابر علما استدلال مي‌کرد. بعد از درگذشت امام رضا (ع) مأمون بسيار ناراحت و غمگين بود و…

در ادامه خواهيم گفت که به هيچ يک از دلائل در اين رابطه نمي‌توان استناد کرد.

همچنين عده‌اي از علماي اهل سنت نيز بر اين باورند که امام رضا (ع) مسموم شده است و عامل جنايت، عباسيان اما شخصي غير از مأمون، بوده است. براي مثال؛ ابن‌جوزي مي‌گويد: «وقتي عباسيان ديدند خلافت از دست آنها خارج شد (به واسطه ولايت‌عهدي) و به دست علويان افتاد، امام رضا (ع) را مسموم کردند.» اين قول نيز چندان صحيح به نظر نمي‌رسد؛ زيرا «بيشتر مورخان و راويان اجماع دارند که مأمون سم را به امام (ع) داده نه غير او.»

همچنين روايات مستندي از امام رضا (ع) وارد شده است که در آن، حضرت شهادت خود را پيش‌گويي کرده و عامل اين جنايت را مأمون دانسته است. امام رضا (ع) به هرثمه بن اعين مي‌گويد: «موقع مرگ من فرا رسيده است. اين طاغي (مأمون) تصميم گرفته مرا مسموم کند…»

عده‌اي از پژوهشگران معتقدند که شورش عباسيان در بغداد و تصميم مأمون براي حضور در اين شهر، سبب شد تا اطرافيان اين خليفه به وي هشدار دهند که در نبود وي و حضور وليعهد ـ که منظور امام رضا (ع) بود ـ کار حکومت به مشکل برخواهد خورد و به همين دليل، مأمون، امام رضا (ع) را به شهادت رساند.

به نظر مي‌رسد انگيزه اصلي مأمون در به شهادت رساندن امام رضا (ع) همين مطلبي باشد که ذکر شد. چرا که قيام عباسيان در بغداد جز به خاطر ترس از روي کار آمدن علويان نبوده است.

طبري مي‌نويسد: «مأمون نامه‌اي به بني‌عباس در بغداد نوشت و مرگ علي بن موسي (ع) را به آنان اعلام کرد و از آنان خواست که به اطاعت او درآيند؛ زيرا دشمني آنان با او جز با بيعت وي با علي بن موسي (ع) نبوده است.»

از ديگر موجباتي که مورخان در قتل امام رضا (ع) ذکر کرده‌اند، کينه‌اي مي‌دانند که مأمون از امام رضا (ع) به دل گرفته بود. طبرسي مي‌نويسد: «علتي که موجب شد مأمون، امام رضا (ع) را به شهادت برساند، اين بود که آن حضرت بي‌محابا (و بدون ترس) حق را در برابر مأمون اعلام مي‌کرد. در بيشتر موارد در مقابل او قرار مي‌گرفت که موجب عصبانيت و کينه او مي شد…»

همانگونه که بيان شد، از نظر روايات شيعي، شکي نيست که مأمون، حضرت رضا (ع) را مسموم کرد. اما اينکه کيفيت اين عمل چگونه بوده است، چند نوع روايت وجود دارد که به آنها اشاره مي‌کنيم.

روايتي را شيخ مفيد از عبدالله بن بشير نقل کرده که عبدالله گفت: «مأمون به من دستور داد که ناخن‌هاي خود را بلند کنم … سپس مرا خواست و چيزي به من داد که شبيه تمر هندي بود و به من گفت: اين را به همه دو دست خود بمال … سپس نزد امام رضا (ع) رفت و به من دستور داد که انار براي ما بياور. من اناري چند حاضر کردم و مأمون گفت: با دست خود آن را بفشار. من فشردم و مأمون آن آب انار را با دست خود به حضرت خورانيد و همان سبب مرگ آن حضرت شد و پس از خوردن آن آب انار، دو روز بيشتر زنده نماند.»

روايت ديگري را شيخ مفيد از محمد بن جهم ذکر کرده که مي گويد: «حضرت رضا (ع) انگور دوست مي‌داشت. پس قدري انگور براي حضرت تهيه کردند. در حبه‌هاي آن به مدت چند روز سوزن‌هاي زهرآلود زدند. سپس آن سوزن‌ها را کشيده و نزد آن بزرگوار آوردند … آن حضرت از آن انگورهاي زهرآلود بخورد و سبب شهادت ايشان شد.»

روايتي از اباصلت هروي نيز نقل شده که مي گويد: «مأمون، امام رضا (ع) را فراخواند و آن حضرت را مجبور کرد از انگور بخورد. آن حضرت به واسطه آن انگور مسموم شد.»

بنابراين، ادله‌اي که اهل سنت ذکر کرده‌اند که مأمون امام رضا (ع) را به شهادت نرسانده بي‌اساس است؛ چرا که مأمون فردي بود که به خاطر حکومت، برادرش امين را به قتل رساند و محبوبيت امام رضا (ع) در نزد او از برادرش بيشتر نبود. و گريه ظاهري او بعد از مرگ امام (ع) به جهت منحرف کردن اذهان علويان و طرفداران امام رضا (ع) بوده است.

بعد از شهادت امام رضا (ع) شيعيان، بدن شريف آن حضرت را در خراسان تشييع کردند. اين تشييع جنازه به حدي پر شور بود که تا آن زمان مثل آن ديده نشده بود. همه طبقات در تشييع جنازه امام حاضر شدند. آن امام همام، در سال ??? قمري در شهر طوس به خاک سپرده شد و بارگاه عظيمش امروز ميزبان صدها هزار عزادار است، در حالي که هيچ نشاني از خلافت پهناور مأمون وجود ندارد.